Het schijnt dat andere mensen ook af en toe graag ne keer horen van mij daar in het verre voorlopig koude Belgium. Dus heb ik maar besloten een blog te starten, kwestie van niet iedereen te moeten mailen of bellen.
26 januari, dag voor mijn vlucht naar de states. Ik verlaat Genk voor tenminste 6 maanden en zou de nacht voor de vlucht doorbrengen in het Sheraton Hotel tegenover de vertrekhal van de luchthaven. Een mooi cadeautje van onze pa om zonder stress op de luchthaven te staan om 9h. Want in ons kleine landje staat er altijd wel ergens file op onze weg, zeker op dat uur. En we hadden de laatste avond voor ons vieren om deftig afscheid te nemen en wat quality time te nemen.
Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken: het was gezellig, ik heb zalig geslapen, goed ontbeten en stond stressloos om 9h in de vertrekhal.
Maar toen begon het, Kim wees direct richting het vluchtbord en als een van de twee vluchten op het hele bord dat gecancelled was stond onze vlucht. Ik kreeg al bijna een beslag want no way dat ik terug naar huis zou gaan. Na een half uur wachten kregen we te horen van Kim dat ons vetrek toch nog zou doorgaan maar via een 'kleine' omweg: Brussel - Frankfurt - San Francisco - Phoenix.
Al bij al nog een betere reis geweest dan het waarschijnlijk was geweest op de oorspronkelijke vlucht. We hadden namelijk op het lange stuk van 11h een B747 jumbojet die maar halfvol zat, dus keiveel plek om samen te zitten en comfortabel te slapen en dergelijke. De vlucht is dan ook sneller voorbij gevlogen dan ik had verwacht. Op de vlucht hebben we ook een paar interessante mensen leren kennen. Een Amerikaanse vrouw van 25 die zoveel heeft zitten te vertellen dat ik me afvraag hoeveel ervan wel echt volledig waar is. Maar het was een toffe en hebben toch redelijk lang zitten praten samen met een deel van onze klas. De andere persoon was ook een piloot en vloog redelijk wat interessante toestellen. Hij was ook van niet ver van Phoenix en kwam soms in onze buurt voor vrienden. Maar ik heb enkel zijn naam en gezien er meer dan 500 personen met zijn naam op facebook zitten heb ik hem tot heden nog niet gevonden. Jammer want hij zou ons een keertje meepakken als hij in de buurt zat. Hopelijk vind ik hem nog terug.
Na aankomst in San Francisco mochten we van de crew snel een kijkje nemen in de cockpit. Het blijft indrukwekkend zo een jumbo.
Eenmaal in de luchthaven wouden we zo snel mogelijk wat frisse lucht opsnuiven want het was nodig. De zon ging juist onder en het was nog steeds lekker warm buiten, een echte verademing na het koude Belgium. Een klein hapje en een pintje later konden we inchecken en wachten op onze laatste vlucht van de lange reis. Dit heeft ook niet veel gescheeld of deze was niet doorgegaan. Er was een ander toestel moeten komen en deze had minder plaatsen waardoor een aantal mensen niet meekonden en onze tickets moesten omgewisseld worden. Maar we hadden plek, dat was al veel waard!
Ik heb niet veel gemerkt van de vlucht, ik was aan het slapen voor de vlieger opgestegen was en werd wakker bij het aankondigen van de landing.
We waren er: eindelijk! Yves en nog een deel van de vorige promotie waren ons aan het opwachten. Na wat geregel met bagage en de vandriver ging ik in stijl naar Mesa: met onze limo! Our limodriver of the day: Berben Yves.
Hoewel de helft van de klas hun bed in ging bij aankomst zijn we met een aantal nog naar een klein feestje geweest. Niet veel slaap gehad die nacht dus want om 9h stond de eerste briefing al op het programma. Maar door jetlag had ik er niet veel last van. Dat klopke is pas na 2 dagen gekomen.
Briefing op dag 1 stelde niet veel voor: wat fingerprints nemen, badge krijgen en we konden beschikken. Bijna direct erna zijn we naar Wallmart geweest om de eerste broodnodige inkopen te doen. Voor ons appartement een rekening van ongeveer 400$.
We hadden gelukkig al direct het hele weekend vrij om een beetje te settelen en de buurt wat te leren kennen. Op deze dagen heb ik samen met anderen al redelijk wat gedaan. Verzekering is geregeld voor de auto, ik heb een zonnebril gekocht, een nieuwe laptop, mijn amerikaanse gsmnummer geregeld, eerste fastfood gegeten, in het zwembad gezeten,...
Ook de eerste keer uitgaan is een feit: Mills Avenue. Last minute geregeld maar best wel gezellig. met een paar van onze klas en wat Nederlanders van de NLS in een aantal taxis richting Tempe. Laat me zeggen, het is totaal anders dan thuis. Alle meiskes/vrouwen zijn gekleed alsof ze uit de rosse buurt komen en hun dansstijl is redelijk vreemd te noemen. De DJ's kunnen er ook niet veel van voorlopig. Maar soit, het was gezellig. Het feit dat alles hier stopt om 2h is wel wennen. Maar het is de wet blijkbaar. Omdat de taxi zo lang duurde hebben we het aanbod van twee pas leren kennen Texanen aangenomen om met hun mee te rijden. Interessante kerels, vooral hun visie op gezondheidszorg en wapens was nice om horen.
Bon, Ivo zegt dat ik te lang aan het typen ben dus ik ga afronden. Het is men eerste blog na een kleine week al dus ik had wel wat te zeggen. De volgende zullen niet zo lang zijn ;) Ik ben nu eenmaal een zager die blijft praten.
Briefings vandaag waren nutteloos, de pizza savonds was lekker en veel, het gezelschap gezellig.
Het volgende bericht zulde wel zien staan als het zover is! Ik ga slapen, morgen dag twee van briefings en nu een volledige dag, net zoals de rest van de week. Dat het maar snel weekend is: SUPERBOWL SUNDAY!!!!!!!
