Sinds Rob en Steve weg zijn heb ik na een aantal cancellations eindelijk mijn T29 checkride kunnen doen. Dat is de checkride die moet bepalen of je solo navigatievluchten kan uitvoeren op een goede en veilige manier. Na de incomplete van vorige week heb ik bij de herkansing met onze chief flight instructor een goede vlucht gevlogen en was ik dus geslaagd op deze checkride.
Mooi meegenomen was het feit dat deze check was op de dag voor mijn instructeur naar huis vertrok. Hij kon dus met een goed gevoel terug naar Belgie vliegen. :) Mijn nieuwe instructeur heb ik ondertussen ook al leren kennen, Michel G. Een belgische instrcteur die al tientallen jaren in de States woont en hiervoor 21 jaar bij de Lufthansa vliegschool instructie heeft gegeven. Een mooie staat van dienst dus.
Ik heb ondertussen al twee solo navigatievluchten gevlogen en ook mijn eerste dual met Michel. De vlucht van vandaag was vroeg maar echt zalig. Om 4h op school zijn om voor te bereiden en om 5h55 op te stijgen richting Ryan. Een mooie zonsopgang aan mijn linkerkant, stabiele lucht en een mooie vlieger, meer moet dat niet zijn :)
In Ryan ben ik gestopt op de parking vlak voor het restaurant (zalig toch) en heb ik een broodje spek met ei gekocht voor onderweg. Had ik wat meer tijd gehad kon ik daar even blijven zitten maar die heb je hier jammer genoeg niet veel. Om 8h40 ben ik dan terug geland in Falcon en zo kon mijn dag eigenlijk pas beginnen na een mooie vlucht. Ik heb het niet slecht gedaan voor een eerste navigatievlucht naar onbekend terrein vond ik zelf.
Morgen waarschijnlijk weer van dat en dat nu de komende weken aan een stuk door. Eindelijk eens wat tempo in deze opleiding, het zou tijd worden.
Tuesday, April 26, 2011
Tuesday, April 19, 2011
Flagstaff, Meteor Crater en Sunset crater
Eenmaal in Flagstaff aangekomen bij het hotel bleek de naam Quality Inn toch redelijk overroepen te zijn qua naam. Maar voor een nachtje was het voor mij al goed genoeg. Alleen wat duur voor wat het was voor Steve en Rob. Maar de locatie vlak onder de berg zal de prijs ook wel omhoog geduwd hebben.
Omdat het nog redelijk vroeg in de avond was en nog licht was besloten we om ergens iets te zoeken om te wandelen rond of op de berg. Flagstaff is namelijk een trekpleister in de winter voor toeristen voor wintersport. Tot een week of drie terug lag er zelfs nog een halve meter sneeuw. Hier en daar zag je dan ook nog resten van sneeuw langs de wegen. Ook op de grote berg lag er nog sneeuw. De kleinere berg die wij wouden beklimmen voor een stuk was sneeuwvrij. Ideaal want we waren niet echt voorzien op koude en sneeuw. Van temperaturen rond de 30 graden in Mesa naar een 15tal graden maximum was toch eventje aanpassen.
We hebben uiteindelijk op aanwijzen van een lokale inwoner een vertrekpunt gevonden van wandelpaden in het bos langs de berg. Daar zijn we dan gaan beginnen door de bossen te trekken en uiteindelijk een klein beetje de berg opgeklommen om een mooi uitzicht te zien. We zijn niet echt hoog kunnen gaan door de tijd die het in beslag nam en eenmaal de zon onder is dan kan je beter niet meer in het bos zitten.
Er zitten hier redelijk wat wilde dieren die snachts uitkomen en die kan je best vermijden. Ook de temperatuur zakt hier nog tot rond het vriespunt en we hadden niet veel gerief bij voor die omstandigheden.
De ochtend erna zijn we uiteindelijk nog teruggegaan en hebben we een groot stuk beklommen van de berg en prachtige dingen gezien. Een heel mooi uitzicht over Flagstaff en het klimmen zelf was ook plezant maar vermoeiend. We zaten hoger dan 2000m boven de zeespiegel en dat voel je wel.
De avond ervoor waren we gaan eten in een Indonesisch restaurant op aanraden van Rob. Hij is nl vegetariër en daar vind je veel vegetarische gerechten. Het was dan ook superlekker, beter dan ik verwacht had. Dat ga ik in België ook nog wel eens een keertje doen.
Na onze beklimming zijn we doorgereden naar Meteor Crater. Dat is volgens hun de eerste en best bewaarde inslagsite van een meteor op Aarde. Het ligt dan ook in het midden van de woestijn en buiten het bezoekerscentrum er langs is er in kilometers omtrek niks te zien. Maar dat maakt het wel leuk om voor je neus een perfecte weg te hebben liggen zonder een flik in de omtrek. Eventjes de Mustang laten gaan en genieten van het geluid van die V6. :)
Het is eigenlijk zot te beseffen dat er voor je neus zovele honderden jaren geleden een meteor is ingeslagen die binnen de 10 seconden van de ruimte tot hier op Aarde is gevallen. Het heeft zelfs nog lang geduurd voor ze bewezen hadden dat het daadwerkelijk van een meteor kwam dat er zo een klein putteke was in het midden van de woestijn. ;) Het is wel indrukwekkend om te zien.
Volgende bestemming was Sunset crater. Dit was een krater gemaakt door vulkanische activiteit. Je kon dan ook mooi langs de ene kant van de berg een grijze laag zien liggen. En ook rondom de berg zag je de vreemdste vormen gemaakt door gestolde lavastromen. Er was een soort lava trail voorzien waar je kon wandelen ertussen en met hier en daar wat uitleg op borden. Rondom zag je ook verschillende bergen liggen. Op relatief korte afstanden van elkaar zie je hier zo diverse vormen van natuur, prachtig gewoon.
Een ander pad was 90m hoogteverschil overwinnen op een steile helling. Zeer vermoeiend op die hoogte maar eenmaal boven wel een gevoel van voldoening.
Als laatste onderdeel van de dag konden we vanuit Sunset Crater nog een route doen binnendoor langs een paar plekje waar je een mooi uitzicht had over de woestijn. En hier en daar nog een monument van een of andere inheemse stam van vroeger.
Normaal gingen we samen nog iets eten hierna maar omdat de weg richting hun volgende bestemming wegging van die van mij en er in de buurt niks meer lag hebben we vroeger afscheid genomen van elkaar. Ik moest vliegen de dag erna om 6h en het was nog een rit van 4h voor mij.
Eventjes zoals een echte Amerikaan bij de McDo binnengesprongen voor een grote cola, wat nuggets en hamburgers en onderweg in de auto liggen opeten. Gelukkig zit er in elke Amerikaanse auto op zen minst wel een bekerhouder of twee.
Het einde van een zalige tweedaagse met Steve en Rob. Deze avond komen ze weer aan in Mesa voor nog een dag en half en dan zijn ze weer terug op weg naar belgenland. Ik zal niet meer zoveel tijd hebben om door te brengen met hun maar toch nog eventjes.
Tot de volgende blog!
Omdat het nog redelijk vroeg in de avond was en nog licht was besloten we om ergens iets te zoeken om te wandelen rond of op de berg. Flagstaff is namelijk een trekpleister in de winter voor toeristen voor wintersport. Tot een week of drie terug lag er zelfs nog een halve meter sneeuw. Hier en daar zag je dan ook nog resten van sneeuw langs de wegen. Ook op de grote berg lag er nog sneeuw. De kleinere berg die wij wouden beklimmen voor een stuk was sneeuwvrij. Ideaal want we waren niet echt voorzien op koude en sneeuw. Van temperaturen rond de 30 graden in Mesa naar een 15tal graden maximum was toch eventje aanpassen.
We hebben uiteindelijk op aanwijzen van een lokale inwoner een vertrekpunt gevonden van wandelpaden in het bos langs de berg. Daar zijn we dan gaan beginnen door de bossen te trekken en uiteindelijk een klein beetje de berg opgeklommen om een mooi uitzicht te zien. We zijn niet echt hoog kunnen gaan door de tijd die het in beslag nam en eenmaal de zon onder is dan kan je beter niet meer in het bos zitten.
Er zitten hier redelijk wat wilde dieren die snachts uitkomen en die kan je best vermijden. Ook de temperatuur zakt hier nog tot rond het vriespunt en we hadden niet veel gerief bij voor die omstandigheden.
De ochtend erna zijn we uiteindelijk nog teruggegaan en hebben we een groot stuk beklommen van de berg en prachtige dingen gezien. Een heel mooi uitzicht over Flagstaff en het klimmen zelf was ook plezant maar vermoeiend. We zaten hoger dan 2000m boven de zeespiegel en dat voel je wel.
De avond ervoor waren we gaan eten in een Indonesisch restaurant op aanraden van Rob. Hij is nl vegetariër en daar vind je veel vegetarische gerechten. Het was dan ook superlekker, beter dan ik verwacht had. Dat ga ik in België ook nog wel eens een keertje doen.
Na onze beklimming zijn we doorgereden naar Meteor Crater. Dat is volgens hun de eerste en best bewaarde inslagsite van een meteor op Aarde. Het ligt dan ook in het midden van de woestijn en buiten het bezoekerscentrum er langs is er in kilometers omtrek niks te zien. Maar dat maakt het wel leuk om voor je neus een perfecte weg te hebben liggen zonder een flik in de omtrek. Eventjes de Mustang laten gaan en genieten van het geluid van die V6. :)
Het is eigenlijk zot te beseffen dat er voor je neus zovele honderden jaren geleden een meteor is ingeslagen die binnen de 10 seconden van de ruimte tot hier op Aarde is gevallen. Het heeft zelfs nog lang geduurd voor ze bewezen hadden dat het daadwerkelijk van een meteor kwam dat er zo een klein putteke was in het midden van de woestijn. ;) Het is wel indrukwekkend om te zien.
Volgende bestemming was Sunset crater. Dit was een krater gemaakt door vulkanische activiteit. Je kon dan ook mooi langs de ene kant van de berg een grijze laag zien liggen. En ook rondom de berg zag je de vreemdste vormen gemaakt door gestolde lavastromen. Er was een soort lava trail voorzien waar je kon wandelen ertussen en met hier en daar wat uitleg op borden. Rondom zag je ook verschillende bergen liggen. Op relatief korte afstanden van elkaar zie je hier zo diverse vormen van natuur, prachtig gewoon.
Een ander pad was 90m hoogteverschil overwinnen op een steile helling. Zeer vermoeiend op die hoogte maar eenmaal boven wel een gevoel van voldoening.
Als laatste onderdeel van de dag konden we vanuit Sunset Crater nog een route doen binnendoor langs een paar plekje waar je een mooi uitzicht had over de woestijn. En hier en daar nog een monument van een of andere inheemse stam van vroeger.
Normaal gingen we samen nog iets eten hierna maar omdat de weg richting hun volgende bestemming wegging van die van mij en er in de buurt niks meer lag hebben we vroeger afscheid genomen van elkaar. Ik moest vliegen de dag erna om 6h en het was nog een rit van 4h voor mij.
Eventjes zoals een echte Amerikaan bij de McDo binnengesprongen voor een grote cola, wat nuggets en hamburgers en onderweg in de auto liggen opeten. Gelukkig zit er in elke Amerikaanse auto op zen minst wel een bekerhouder of twee.
Het einde van een zalige tweedaagse met Steve en Rob. Deze avond komen ze weer aan in Mesa voor nog een dag en half en dan zijn ze weer terug op weg naar belgenland. Ik zal niet meer zoveel tijd hebben om door te brengen met hun maar toch nog eventjes.
Tot de volgende blog!
Montezuma castle and well, Wallnut canyon
Na dat ik vanuit Mesa Steve en Rob achterna was gereden ben ik zelfs een half uurtje te vroeg aangekomen in het Montezuma Castle National monument. Ik heb daar dan maar even wat in het zonnetje gezeten en al wat informatie ingewonnen tot ze er zelf waren.
Montezuma castle is een soort kasteel dat oude indianen hadden gebouwd in fases in de wand van een berg. Echt mooi om te zien en je krijgt toch wel bewondering voor hun gezien de beperkte mogelijkheden ze hadden om zoiets te verwezenlijken.
Een beetje verderop lag als ander onderdeel van dit nationaal park Montezuma well. Dat is een grote put met een vijver in maar dat in het midden van de woestijn. Ze gebruikten dat vroeger om via een soort kanaal water naar de vallei te laten lopen om het gewassen te voorzien van water.
Je kon zo langs de rand van de put naar beneden klimmen via trappen en daar waren dan ook nog wat grotten waar ze vroeger in leefden. Weer een mooi stukje natuur.
Het was wel de moeite om te zien maar op een uurtje heb je het wel gezien. Je kan langer blijven rondlopen in het kleine museum maar dat is niks voor ons :p
Laatste stop voor we richting Flagstaff reden was Wallnut Canyon. Een soort kleine canyon waar inheemse stammen in de wanden en onderaan een soort van kamers maakten om in te leven. Een stukje naar beneden klimmen maar het was een mooi uitzicht van de canyon die vol met rotsten en bomen stond.
Bon, veel valt er niet te vertellen over deze dingen, je moet het gewoon gezien hebben. Het gaat ook om de natuur uiteindelijk.
Hierna zijn we doorgereden naar Flagstaff waar Steve en Rob een hotel hadden geboekt. Daar hebben we nog vanalles gedaan maar dat zet ik weer in mijn volgende blog.
Montezuma castle is een soort kasteel dat oude indianen hadden gebouwd in fases in de wand van een berg. Echt mooi om te zien en je krijgt toch wel bewondering voor hun gezien de beperkte mogelijkheden ze hadden om zoiets te verwezenlijken.
Een beetje verderop lag als ander onderdeel van dit nationaal park Montezuma well. Dat is een grote put met een vijver in maar dat in het midden van de woestijn. Ze gebruikten dat vroeger om via een soort kanaal water naar de vallei te laten lopen om het gewassen te voorzien van water.
Je kon zo langs de rand van de put naar beneden klimmen via trappen en daar waren dan ook nog wat grotten waar ze vroeger in leefden. Weer een mooi stukje natuur.
Het was wel de moeite om te zien maar op een uurtje heb je het wel gezien. Je kan langer blijven rondlopen in het kleine museum maar dat is niks voor ons :p
Laatste stop voor we richting Flagstaff reden was Wallnut Canyon. Een soort kleine canyon waar inheemse stammen in de wanden en onderaan een soort van kamers maakten om in te leven. Een stukje naar beneden klimmen maar het was een mooi uitzicht van de canyon die vol met rotsten en bomen stond.
Bon, veel valt er niet te vertellen over deze dingen, je moet het gewoon gezien hebben. Het gaat ook om de natuur uiteindelijk.
Hierna zijn we doorgereden naar Flagstaff waar Steve en Rob een hotel hadden geboekt. Daar hebben we nog vanalles gedaan maar dat zet ik weer in mijn volgende blog.
Aankomst Steve en Rob
Oef, eindelijk nog eens tijd gevonden om mijn blog te updaten. Ik heb het zo verschrikkelijk druk gehad de afgelopen twee weken dat ik geen tijd of goesting had om hier nog iets te zetten. Maar nu ben ik gecancelled dus heb ik de rest van de dag vrijaf en daar profiteer ik nu even van.
We beginnen bij het begin, vorige week zijn mijn broer Steve en een van mijn beste maten Rob toegekomen in Phoenix. Ze zijn veel later toegekomen dan gepland door 2h vertraging in chicago maar ze waren er toch geraakt. Wij kwamen toe in de aankomsthal om 00h35 en nog geen minuut later kwamen te afgelopen dus het was wel ideale timing :)
Ze werden in stijl afgehaald door Yves, Thomas en ikzelf met onze limo. Het blijft een heerlijke auto en we blijven hoofden doen draaien als we voorbij rijden.
We zijn direct gaan slapen bij aankomst in mijn appartement want ik had een vlucht de dag erna en ook Steve en Rob waren moe van een lange reis. De dag erna zijn we eerst inkopen gaan doen en erna hun huurauto gaan halen. Daar hadden we een gelukje want ze kregen een gratis upgrade, een mooie sedan ipv een kleinere economische auto. Dat is altijd plezanter om mee te rijden natuurlijk, zeker voor de grote afstanden die ze gingen doen.
's Middags heb ik afscheiden moeten nemen van hun want ik moest vliegen en erna had ik nog briefings tot 21h savonds. Ik was er een beetje lastig om want de timing kon niet slechter. Een ander plan dan maar: smorgens direct naar de verhuur maatschappij gegaan en mij een mustang gehuurd voor twee dagen. Ik had sowieso de hele dag al vrij en er was een kans dat ik de dag erna ook nog vrij had.
Een mooie mustang cabrio, mooi weer en goede muziek, meer had ik niet nodig voor een begin van een mooie dag. Ik had afgesproken met Steve en Rob aan Montezuma castle en van daar gingen we dan samen nog wat doen tot savonds in Flagstaff. Daar zag ik online dat ik moest vliegen de dag erna, maar het was een checkride en die mocht ik nog niet doen. Ik had nl nog wat tekort aan solotijd en en dan mag ik die checkride niet vliegen. Na wat gebel naar mijn instructeur had ik dan de bevestiging dat ik ook de dag erna niet moest vliegen. Ideaal dus want zo heb ik uiteindelijk twee volle dagen met Steve en Rob doorgebracht. Ik ben savonds wel nog van Flagstaff teruggereden naar Mesa, een rit van 4h. Maar het is hier zo heerlijk om te rijden op de snelwegen, zo groot, zo zacht en weinig tot geen verkeer. Dat ga ik echt missen eenmaal terug in België.
Mijn avonturen met Steve en Rob ga ik in een volgende blog zetten. Kwestie van wat overzicht te bewaren ;)
We beginnen bij het begin, vorige week zijn mijn broer Steve en een van mijn beste maten Rob toegekomen in Phoenix. Ze zijn veel later toegekomen dan gepland door 2h vertraging in chicago maar ze waren er toch geraakt. Wij kwamen toe in de aankomsthal om 00h35 en nog geen minuut later kwamen te afgelopen dus het was wel ideale timing :)
Ze werden in stijl afgehaald door Yves, Thomas en ikzelf met onze limo. Het blijft een heerlijke auto en we blijven hoofden doen draaien als we voorbij rijden.
We zijn direct gaan slapen bij aankomst in mijn appartement want ik had een vlucht de dag erna en ook Steve en Rob waren moe van een lange reis. De dag erna zijn we eerst inkopen gaan doen en erna hun huurauto gaan halen. Daar hadden we een gelukje want ze kregen een gratis upgrade, een mooie sedan ipv een kleinere economische auto. Dat is altijd plezanter om mee te rijden natuurlijk, zeker voor de grote afstanden die ze gingen doen.
's Middags heb ik afscheiden moeten nemen van hun want ik moest vliegen en erna had ik nog briefings tot 21h savonds. Ik was er een beetje lastig om want de timing kon niet slechter. Een ander plan dan maar: smorgens direct naar de verhuur maatschappij gegaan en mij een mustang gehuurd voor twee dagen. Ik had sowieso de hele dag al vrij en er was een kans dat ik de dag erna ook nog vrij had.
Een mooie mustang cabrio, mooi weer en goede muziek, meer had ik niet nodig voor een begin van een mooie dag. Ik had afgesproken met Steve en Rob aan Montezuma castle en van daar gingen we dan samen nog wat doen tot savonds in Flagstaff. Daar zag ik online dat ik moest vliegen de dag erna, maar het was een checkride en die mocht ik nog niet doen. Ik had nl nog wat tekort aan solotijd en en dan mag ik die checkride niet vliegen. Na wat gebel naar mijn instructeur had ik dan de bevestiging dat ik ook de dag erna niet moest vliegen. Ideaal dus want zo heb ik uiteindelijk twee volle dagen met Steve en Rob doorgebracht. Ik ben savonds wel nog van Flagstaff teruggereden naar Mesa, een rit van 4h. Maar het is hier zo heerlijk om te rijden op de snelwegen, zo groot, zo zacht en weinig tot geen verkeer. Dat ga ik echt missen eenmaal terug in België.
Mijn avonturen met Steve en Rob ga ik in een volgende blog zetten. Kwestie van wat overzicht te bewaren ;)
Thursday, April 7, 2011
Grand Canyon
Dinsdagmorgen 5 april, Lindert-Jan en ik hadden beiden een vlucht vroeg in de morgen om 5h42. Om 8h waren we beide klaar en hadden nog een hele dag voor de boeg. Wat gaan we doen vandaag vroegen we ons af. Naar het meer? bootje huren? Nah laten we een auto huren en naar de Grand Canyon gaan! Direct doorgereden naar de verhuurmaatschappij en een auto gehuurd. We hadden een beetje geluk dat er nog een cabrio beschikbaar was, een beetje duurder dan een economy auto maar wel veel nicer :p
Een flashy blauwe ford mustang cabrio werd ons voertuig voor de dag. Omdat iedereen moest vliegen of iets dergelijks en door de impulsieve beslissing waren er geen andere mensen die mee konden gaan. Met ons twee dan maar. Nog even langs de Springs en de Wallmart voor wat materiaal en om 9h30 vertrokken we richting de Grand Canyon. Een dikke 4h rijden, 250 mijl. Maar hier in de States is dat een peulenschil.
En de snelwegen zijn hier van zo goede kwaliteit en zijn zo groot zonder files dat het heerlijk cruisen is naar daar. Onderweg kom je prachtige landschappen tegen en zie je zoveel mooie dingen. Het verschil in temperatuur viel wel op, door het stijgen van hoogte van een 1500feet tot een dikke 7 a 8000feet boven de zeespiegel is wel merkbaar.
Eenmaal aangekomen in het dorpje van Grand Canyon zijn we binnen gesprongen in het visitors center van National Geographic om een entry pass te kopen en wat informatie te verkrijgen.
Eenmaal binnen in het National Park Grand Canyon kan je Oostelijk of Westelijk gaan om de rand van de GC te bekijken. Oostelijk kon je doen met de auto, westelijk moest je een bus pakken. Maar deze was gratis en ook parking is overal gratis dus dat was handig.
De eerste stopplaats van de velen langs de ridges zijn we direct gestopt en het uitzicht was gewoon magnifiek. Je wordt er echt stil van als je het ziet. Je kon echt de verschillende lagen zien en zo diep dat het was, prachtig gewoon. We zijn nog een aantal plaatsen verder gereden en dan uiteindelijk terug richting het visitors center gereden om ons schema te checken voor de dag erna. Gelukkig moest ik niet vliegen en LJ pas laat in de namiddag zodat we de zonsondergang nog konden meemaken, iets wat je zeker moet zien als je er komt.
We hadden goed op tijd de bus gepakt naar het westelijke gedeelte om het laatste uur voor zonsondergang het spel van de schaduwen in de canyon mee te maken. Ook de Colorado rivier was goed te zien van daar uit. Alleen jammer dat het een beetje vaag was, het zicht was niet super goed maar toch goed genoeg om alles te zien.
Naarmate de zonsondergang naderde kwamen er meer en meer mensen toe op deze plek. Gelukkig was het geen hoogseizoen want dan zijn er dagelijks rond de 6000 auto's die de GC bezoeken terwijl er maar een 2400 parkeerplaatsen zijn. Met een aantal van 5 miljoen mensen per jaar die de GC bezoeken en dit aantal stijgt nog kun je beter in het laagseizoen komen.
We zijn gebleven om de zonsondergang te aanschouwen en het was inderdaad echt de moeite waard. Het moet prachtig zijn om daar een keertje te kamperen beneden aan de rivier en dan smorgens verder te trekken na zonsopgang. Een idee voor de toekomst misschien?
Erna zijn we terug richting auto gegaan om de lange terugrit naar Mesa aan te vatten. We waren beide al redelijk moe door het vroege opstaan en het rondlopen de hele dag maar we moesten wel terug. Onderweg nog eventjes stoppen aan een steakhouse om de dag af te sluiten en het was compleet.
Een ander mooi moment was op de terugweg eventjes stoppen langs de weg, onverlicht, geen lichtvervuiling in de wijde omtrek en gewoon eventjes genieten van de sterrenhemel. Er zijn zoveel meer sterren zichtbaar zonder lichtvervuiling en zo helder. Prachtig om te zien.
Om 1h30 zijn we uiteindelijk terug geraakt aan de Springs en direct het bed in gekropen want we waren beide stikkapot na zo een lange dag. Eigenlijk is het meer iets voor een twee dagen. We hadden tenslotte nog meer afstand afgelegd dan de route Genk - Parijs. Ondenkbaar om te doen in Europa, al was het maar door de files, tol en dure brandstofprijzen.
Maar voor zij die het kunnen doen is het zeker een aanrader!
Een flashy blauwe ford mustang cabrio werd ons voertuig voor de dag. Omdat iedereen moest vliegen of iets dergelijks en door de impulsieve beslissing waren er geen andere mensen die mee konden gaan. Met ons twee dan maar. Nog even langs de Springs en de Wallmart voor wat materiaal en om 9h30 vertrokken we richting de Grand Canyon. Een dikke 4h rijden, 250 mijl. Maar hier in de States is dat een peulenschil.
En de snelwegen zijn hier van zo goede kwaliteit en zijn zo groot zonder files dat het heerlijk cruisen is naar daar. Onderweg kom je prachtige landschappen tegen en zie je zoveel mooie dingen. Het verschil in temperatuur viel wel op, door het stijgen van hoogte van een 1500feet tot een dikke 7 a 8000feet boven de zeespiegel is wel merkbaar.
Eenmaal aangekomen in het dorpje van Grand Canyon zijn we binnen gesprongen in het visitors center van National Geographic om een entry pass te kopen en wat informatie te verkrijgen.
Eenmaal binnen in het National Park Grand Canyon kan je Oostelijk of Westelijk gaan om de rand van de GC te bekijken. Oostelijk kon je doen met de auto, westelijk moest je een bus pakken. Maar deze was gratis en ook parking is overal gratis dus dat was handig.
De eerste stopplaats van de velen langs de ridges zijn we direct gestopt en het uitzicht was gewoon magnifiek. Je wordt er echt stil van als je het ziet. Je kon echt de verschillende lagen zien en zo diep dat het was, prachtig gewoon. We zijn nog een aantal plaatsen verder gereden en dan uiteindelijk terug richting het visitors center gereden om ons schema te checken voor de dag erna. Gelukkig moest ik niet vliegen en LJ pas laat in de namiddag zodat we de zonsondergang nog konden meemaken, iets wat je zeker moet zien als je er komt.
We hadden goed op tijd de bus gepakt naar het westelijke gedeelte om het laatste uur voor zonsondergang het spel van de schaduwen in de canyon mee te maken. Ook de Colorado rivier was goed te zien van daar uit. Alleen jammer dat het een beetje vaag was, het zicht was niet super goed maar toch goed genoeg om alles te zien.
Naarmate de zonsondergang naderde kwamen er meer en meer mensen toe op deze plek. Gelukkig was het geen hoogseizoen want dan zijn er dagelijks rond de 6000 auto's die de GC bezoeken terwijl er maar een 2400 parkeerplaatsen zijn. Met een aantal van 5 miljoen mensen per jaar die de GC bezoeken en dit aantal stijgt nog kun je beter in het laagseizoen komen.
We zijn gebleven om de zonsondergang te aanschouwen en het was inderdaad echt de moeite waard. Het moet prachtig zijn om daar een keertje te kamperen beneden aan de rivier en dan smorgens verder te trekken na zonsopgang. Een idee voor de toekomst misschien?
Erna zijn we terug richting auto gegaan om de lange terugrit naar Mesa aan te vatten. We waren beide al redelijk moe door het vroege opstaan en het rondlopen de hele dag maar we moesten wel terug. Onderweg nog eventjes stoppen aan een steakhouse om de dag af te sluiten en het was compleet.
Een ander mooi moment was op de terugweg eventjes stoppen langs de weg, onverlicht, geen lichtvervuiling in de wijde omtrek en gewoon eventjes genieten van de sterrenhemel. Er zijn zoveel meer sterren zichtbaar zonder lichtvervuiling en zo helder. Prachtig om te zien.
Om 1h30 zijn we uiteindelijk terug geraakt aan de Springs en direct het bed in gekropen want we waren beide stikkapot na zo een lange dag. Eigenlijk is het meer iets voor een twee dagen. We hadden tenslotte nog meer afstand afgelegd dan de route Genk - Parijs. Ondenkbaar om te doen in Europa, al was het maar door de files, tol en dure brandstofprijzen.
Maar voor zij die het kunnen doen is het zeker een aanrader!
Subscribe to:
Posts (Atom)