Omdat het nog redelijk vroeg in de avond was en nog licht was besloten we om ergens iets te zoeken om te wandelen rond of op de berg. Flagstaff is namelijk een trekpleister in de winter voor toeristen voor wintersport. Tot een week of drie terug lag er zelfs nog een halve meter sneeuw. Hier en daar zag je dan ook nog resten van sneeuw langs de wegen. Ook op de grote berg lag er nog sneeuw. De kleinere berg die wij wouden beklimmen voor een stuk was sneeuwvrij. Ideaal want we waren niet echt voorzien op koude en sneeuw. Van temperaturen rond de 30 graden in Mesa naar een 15tal graden maximum was toch eventje aanpassen.
We hebben uiteindelijk op aanwijzen van een lokale inwoner een vertrekpunt gevonden van wandelpaden in het bos langs de berg. Daar zijn we dan gaan beginnen door de bossen te trekken en uiteindelijk een klein beetje de berg opgeklommen om een mooi uitzicht te zien. We zijn niet echt hoog kunnen gaan door de tijd die het in beslag nam en eenmaal de zon onder is dan kan je beter niet meer in het bos zitten.
Er zitten hier redelijk wat wilde dieren die snachts uitkomen en die kan je best vermijden. Ook de temperatuur zakt hier nog tot rond het vriespunt en we hadden niet veel gerief bij voor die omstandigheden.
De ochtend erna zijn we uiteindelijk nog teruggegaan en hebben we een groot stuk beklommen van de berg en prachtige dingen gezien. Een heel mooi uitzicht over Flagstaff en het klimmen zelf was ook plezant maar vermoeiend. We zaten hoger dan 2000m boven de zeespiegel en dat voel je wel.
De avond ervoor waren we gaan eten in een Indonesisch restaurant op aanraden van Rob. Hij is nl vegetariër en daar vind je veel vegetarische gerechten. Het was dan ook superlekker, beter dan ik verwacht had. Dat ga ik in België ook nog wel eens een keertje doen.
Na onze beklimming zijn we doorgereden naar Meteor Crater. Dat is volgens hun de eerste en best bewaarde inslagsite van een meteor op Aarde. Het ligt dan ook in het midden van de woestijn en buiten het bezoekerscentrum er langs is er in kilometers omtrek niks te zien. Maar dat maakt het wel leuk om voor je neus een perfecte weg te hebben liggen zonder een flik in de omtrek. Eventjes de Mustang laten gaan en genieten van het geluid van die V6. :)
Het is eigenlijk zot te beseffen dat er voor je neus zovele honderden jaren geleden een meteor is ingeslagen die binnen de 10 seconden van de ruimte tot hier op Aarde is gevallen. Het heeft zelfs nog lang geduurd voor ze bewezen hadden dat het daadwerkelijk van een meteor kwam dat er zo een klein putteke was in het midden van de woestijn. ;) Het is wel indrukwekkend om te zien.
Volgende bestemming was Sunset crater. Dit was een krater gemaakt door vulkanische activiteit. Je kon dan ook mooi langs de ene kant van de berg een grijze laag zien liggen. En ook rondom de berg zag je de vreemdste vormen gemaakt door gestolde lavastromen. Er was een soort lava trail voorzien waar je kon wandelen ertussen en met hier en daar wat uitleg op borden. Rondom zag je ook verschillende bergen liggen. Op relatief korte afstanden van elkaar zie je hier zo diverse vormen van natuur, prachtig gewoon.
Een ander pad was 90m hoogteverschil overwinnen op een steile helling. Zeer vermoeiend op die hoogte maar eenmaal boven wel een gevoel van voldoening.
Als laatste onderdeel van de dag konden we vanuit Sunset Crater nog een route doen binnendoor langs een paar plekje waar je een mooi uitzicht had over de woestijn. En hier en daar nog een monument van een of andere inheemse stam van vroeger.
Normaal gingen we samen nog iets eten hierna maar omdat de weg richting hun volgende bestemming wegging van die van mij en er in de buurt niks meer lag hebben we vroeger afscheid genomen van elkaar. Ik moest vliegen de dag erna om 6h en het was nog een rit van 4h voor mij.
Eventjes zoals een echte Amerikaan bij de McDo binnengesprongen voor een grote cola, wat nuggets en hamburgers en onderweg in de auto liggen opeten. Gelukkig zit er in elke Amerikaanse auto op zen minst wel een bekerhouder of twee.
Het einde van een zalige tweedaagse met Steve en Rob. Deze avond komen ze weer aan in Mesa voor nog een dag en half en dan zijn ze weer terug op weg naar belgenland. Ik zal niet meer zoveel tijd hebben om door te brengen met hun maar toch nog eventjes.
Tot de volgende blog!
No comments:
Post a Comment