Een flashy blauwe ford mustang cabrio werd ons voertuig voor de dag. Omdat iedereen moest vliegen of iets dergelijks en door de impulsieve beslissing waren er geen andere mensen die mee konden gaan. Met ons twee dan maar. Nog even langs de Springs en de Wallmart voor wat materiaal en om 9h30 vertrokken we richting de Grand Canyon. Een dikke 4h rijden, 250 mijl. Maar hier in de States is dat een peulenschil.
En de snelwegen zijn hier van zo goede kwaliteit en zijn zo groot zonder files dat het heerlijk cruisen is naar daar. Onderweg kom je prachtige landschappen tegen en zie je zoveel mooie dingen. Het verschil in temperatuur viel wel op, door het stijgen van hoogte van een 1500feet tot een dikke 7 a 8000feet boven de zeespiegel is wel merkbaar.
Eenmaal aangekomen in het dorpje van Grand Canyon zijn we binnen gesprongen in het visitors center van National Geographic om een entry pass te kopen en wat informatie te verkrijgen.
Eenmaal binnen in het National Park Grand Canyon kan je Oostelijk of Westelijk gaan om de rand van de GC te bekijken. Oostelijk kon je doen met de auto, westelijk moest je een bus pakken. Maar deze was gratis en ook parking is overal gratis dus dat was handig.
De eerste stopplaats van de velen langs de ridges zijn we direct gestopt en het uitzicht was gewoon magnifiek. Je wordt er echt stil van als je het ziet. Je kon echt de verschillende lagen zien en zo diep dat het was, prachtig gewoon. We zijn nog een aantal plaatsen verder gereden en dan uiteindelijk terug richting het visitors center gereden om ons schema te checken voor de dag erna. Gelukkig moest ik niet vliegen en LJ pas laat in de namiddag zodat we de zonsondergang nog konden meemaken, iets wat je zeker moet zien als je er komt.
We hadden goed op tijd de bus gepakt naar het westelijke gedeelte om het laatste uur voor zonsondergang het spel van de schaduwen in de canyon mee te maken. Ook de Colorado rivier was goed te zien van daar uit. Alleen jammer dat het een beetje vaag was, het zicht was niet super goed maar toch goed genoeg om alles te zien.
Naarmate de zonsondergang naderde kwamen er meer en meer mensen toe op deze plek. Gelukkig was het geen hoogseizoen want dan zijn er dagelijks rond de 6000 auto's die de GC bezoeken terwijl er maar een 2400 parkeerplaatsen zijn. Met een aantal van 5 miljoen mensen per jaar die de GC bezoeken en dit aantal stijgt nog kun je beter in het laagseizoen komen.
We zijn gebleven om de zonsondergang te aanschouwen en het was inderdaad echt de moeite waard. Het moet prachtig zijn om daar een keertje te kamperen beneden aan de rivier en dan smorgens verder te trekken na zonsopgang. Een idee voor de toekomst misschien?
Erna zijn we terug richting auto gegaan om de lange terugrit naar Mesa aan te vatten. We waren beide al redelijk moe door het vroege opstaan en het rondlopen de hele dag maar we moesten wel terug. Onderweg nog eventjes stoppen aan een steakhouse om de dag af te sluiten en het was compleet.
Een ander mooi moment was op de terugweg eventjes stoppen langs de weg, onverlicht, geen lichtvervuiling in de wijde omtrek en gewoon eventjes genieten van de sterrenhemel. Er zijn zoveel meer sterren zichtbaar zonder lichtvervuiling en zo helder. Prachtig om te zien.
Om 1h30 zijn we uiteindelijk terug geraakt aan de Springs en direct het bed in gekropen want we waren beide stikkapot na zo een lange dag. Eigenlijk is het meer iets voor een twee dagen. We hadden tenslotte nog meer afstand afgelegd dan de route Genk - Parijs. Ondenkbaar om te doen in Europa, al was het maar door de files, tol en dure brandstofprijzen.
Maar voor zij die het kunnen doen is het zeker een aanrader!
No comments:
Post a Comment