VFR phase....CHECK!!!!!

Eindelijk...exact 4 maanden na dat ik de eerste keer voet heb gezet in de school hier in Mesa zit mijn VFR fase erop! Ik heb gisteren mijn checkvlucht gehad en ondanks dat het ver van perfect was zat ik op alle punten binnen de limieten en was ik dus geslaagd. Deze test moest bepalen of ik in staat was om alleen te navigeren naar een luchthaven ergens anders door alleen gebruik te maken van mijn planning, een kaart en de basisinstrumenten van mijn Piper Archer. Ook onderweg in vlucht ergens anders naartoe vliegen en tijdens het vliegen uw route plannen, afstand, tijd, fuelgebruik,...berekenen werd getest. Op zowel de geplande luchthaven als de uitwijkluchthaven werden er verschillende types van landingen getest, noodsituaties, procedures en dergelijke. Het laatste deel van de vlucht bestond uit het testen van de verschillende luchtmanoeuvres zoals steep turns, stalls, slow flight, unusual attitudes en dergelijke. Wat dit allemaal inhoud moede me maar eens vragen als ik ooit terug in België geraak.

Het kwam er dus op neer dat deze fase na de geslaagde check voorbij is en ik nu aan de instrumententraining kan beginnen. Dit zal ook op een ander toestel gedaan worden, de Diamondstar DA40. Dit heeft het moderne Garmin1000 systeem aan boord en heeft onnoemelijk veel functies waar we waarschijnlijk nog maar een fractie van zullen gebruiken. Alvorens we effectief gaan vliegen met dit toestel moeten we nog eerst in de simulator kruipen voor een aantal sessies en tijdens het vliegen ook nog een aantal keren. Wanneer ik erop begin weet ik nog niet, normaal gezien volgende dinsdag maar dan moeten ze me nog eerst een instructeur toewijzen en dat is voorlopig nog niet gebeurd. Maar het is dan ook weekend, Memorial weekend nl en dat betekend dat we maandag niet vliegen.

Memorial weekend is hier iets groots blijkbaar want het is een soort weekend dat er overal verschrikkelijk veel te doen is en iedereen wel ergens naartoe gaat op weekend. We gaan misschien ook nog wel iets doen dit weekend maar dat is nog afwachten. Het budget moet het ook toelaten natuurlijk ^^

Om te beginnen zijn we gisteren naar een Arena Football game geweest. Dit is een soort variant op het NFL American Football zoals de meesten het kennen van de Superbowl. De amerikanen weten wel hoe dat ze tussen elke 10 seconden dat de match weer even stil ligt de mensen moeten entertainen. Spelletjes, cheerleaders, muziek, T shirts in het publiek schieten, met een moto op het veld rondrijden, vuurwerk,...pure show en typisch Amerikaanse manier van overdrijven en nepheid. Het is een keer leuk om te doen maar het is toch net iets te nep en overdreven voor mij.

Verder is er ook minder goed nieuws voor mij dan toch. Yveske heeft het land verlaten en is terug in Belgie. Het is op het einde allemaal verschrikkelijk snel gegaan en zeker toen hij plots een dag vroeger vertrok dan ze hadden gezegd tegen hem. Ik ben hem smorgens nog met de limo naar de luchthaven gaan brengen. Het is toch raar dat hij er nu niet meer is maar het is weer kwestie van gewoon worden.

Nu ga ik proberen mijn manuals van de DA40 al eens door te nemen, het is een beetje meer dan die van de Archer. En met temperaturen die net onder de 40 graden liggen en volgende week zelfs erboven kunnen gaan gaat het nog zweten worden... :p

Final fligths on the Archer

Vandaag heb ik normaal gezien mijn allerlaatste solovlucht gedaan op de Piper Archer hier in de States. Het was vandaag wel maar een kleine missie die bedoeld was om de manoevers in de practice areas wat te gaan herhalen. Ik vond het een beetje stom om daarvoor zo vroeg te moeten opstaan maarja, ik ben de laatste weken bijna elke dag al moeten opstaan om 2h30 ofzo om op te stijgen om 5h30. Het werd wel elke morgen wat moeilijker om op te staan moet ik zeggen. :p

Een uurtje manoevers doen, een paar patronen draaien op falcon en om 7h alweer aan de grond. Ik lag weer in mijn bed voor 8h en heb dan maar verder geslapen tot 13h30 ^^ Dat is het leven van een student piloot in de VFR fase, slapen, opstaan, vliegen, terug slapen, ganse dag de luierik uithangen, voorbereiden voor de dag erna, weer slapen, vliegen, slapen... :p

Gisteren ben ik voor mijn laatste lange navigatievlucht naar Blythe gegaan. Dat is een kleine luchthaven juist over de staatsgrens in California. Nu kan ik tenminste toch zeggen dat ik daar geweest ben en buiten Arizona ook heb gevlogen :p Wel leuk om te doen, maar het was eerlijk gezegd een redelijk makkelijke navigatie, het was voor het grootste deel van de vlucht de I10 volgen, de colorado rivier oversteken en je bent er. Maar het duurde wel bijna 2h voor ik er was.

Eergisteren is ook een nieuwe groep van onze school aangekomen, 6 nieuwe pilootjes in spe. Nu zijn wij tenminste niet meer de nieuwste groep van onze school hier. Stilletjes aan beginnen ook de andere groepen van de klas voor ons hun training hier af te ronden. Yves is sinds een paar dagen aan het vliegen op de DA42 en zal ons binnen een kleine twee weken verlaten.

Ik begin normaal gezien ergens eind volgende week op de DA40 voor mijn instruments training. Maar daar moet ik eerst nog een checkride voor doen, deze zal gebeuren na mijn laatste vlucht met mijn instructeur. Die staat normaal morgen op het programma maar ik ben nog altijd niet op het rooster gezet dus de kans zit erin dat ik morgen nog eens een vrije dag heb. Een nieuwe kans voor te gaan tuben misschien? :)

Ik zit hier ondertussen al bijna 4 maanden en ga eindelijk de VFR fase achter mij laten de komende week, hopelijk gaat de IFR fase een beetje sneller en met wat minder problemen als deze fase. Als er genoeg vliegtuigen beschikbaar zijn kunnen ze ons mits wat moeite wat versnellen om de achterstand in te halen. Maarja, ze moeten ook kunnen en willen natuurlijk. Anyway ik kom nog niet direct naar huis.

Kleine update....

KAMPIOENUH!!!!! KAMPIOENUH!!! KAMPIOENUH OLE OLE!!!!!!!!!!

Tot zover deze kleine update.

updeet

Weer even een kleine update seh.

Ik ga beginnen met wat minder goed nieuws... Bob van onze klas heeft nl besloten om zijn training te stoppen hier en terug te keren naar Belgie. De training was al vanaf het begin turbulent voor Bob en een modulaire pilootopleiding gaat hem misschien wel beter liggen. Het was natuurlijk wel een opdoffer voor de rest van ons, een klasgenoot weg, een maat weg, weer even met de neus op de feiten gedrukt dat niet alles gaat zoals het zou moeten voor iedereen.

Voor de rest, ik ben weer een aantal missies verder. Ik heb zojuist missie 47 afgewerkt, nog twee solomissies en een dual missie te gaan voor mijn check. En als ik die slaag ga ik verder met instrument vliegen op de DA40. Een nieuw toestel, nieuwe instructeur, simulatorsessies en een compleet andere manier van vliegen. Ik kijk er naar uit. Alex van onze klas is de eerste die al geslaagd is op zijn check, Roxane is nu aan de beurt vandaag of morgen en ook de rest nadert die missie 51.

Ik ben naar Safford gevlogen vandaag, een klein luchthaventje in het zuidoosten van Phoenix, niet zo ver van Tucson. Het ligt omgeven door bergen en het is wel mooi om te zien eigenlijk. En het was er zo stil, ik was zo goed als de enige op de luchthaven daar. Eventjes genieten van het uitzicht en de stilte dan maar. :)

Ondertussen heb ik ook geprofiteerd van de dollarkoers om men eigen een vroeg verjaardagscadeau te kopen, een nieuwe headset. Ook met dank aan mama en papa natuurlijk. Ik heb er drie missies mee gevlogen en ben er echt content van. Geen pijnlijke headset van school meer, maar een zachte, degelijke headset van David Clark met noise cancellation. Maakt toch wel wat verschil als je een paar uur moet vliegen. Voorlopig zijn geld wel waard!

Over vier dagen komt ook de nieuwe groep aan van onze school, weer 7 a 8 nieuwe pilootjes in spe van SFA. Maar ze zijn niet de enige, gisteren zijn er 30 Vietnamezen aangekomen, en er zijn in totaal nog een 40 tal nieuwe mensen op komst blijkbaar. Nederlanders, Belgen, Portugezen,...

Maar er zijn ook weer een aantal mensen die vertrekken. Van de klas voor mij vertrekken er de komende weken weer een deel, waaronder ook Yves binnen een week of twee. :( We hebben veel tijd met elkaar doorgebracht maar het gaat toch raar zijn als hij weg is.
Gelukkig is Thomas, die zijn CPL gehaald heeft eergisteren, nog een maandje hier. En er zijn nog genoeg andere mensen om u mee te amuseren. Maar geen Yves jammer genoeg na twee weken.

Maar ik zit halverwege normaal gezien, dus dat is toch al positief. Nog twee drie maanden snikheet weer doorstaan en ik kan naar huis komen. Maar dat is nog eventjes wachten, nog vele vlieguurtjes te gaan.

Vegas, Tubing and occasionally some flying

Het is weer een week geleden sinds ik hier wat heb neergezet. Om een of andere reden ben ik niet ingepland vandaag dus heb ik de hele dag vrij om vanalles te doen. Ik heb stoofvlees gemaakt met wat lekkere belgische limonade (kuch kuch). Het staat zachtjes te pruttelen op het vuur en op de achtergrond volg ik hier ook de match Brugge Genk op sporza radio. Ze zijn wel niet goed bezig zo te horen :(

Ma bon, bijzaak. Vorige week heb ik verplicht een dag vrij genomen nadat ze mij 11 dagen op rij hadden ingepland. Thomas zat al in Las Vegas met een australische vriendin en ook Yves ging naar daar met zijn bezoek. Ik was dan ook superblij met mijn vrije dag zodat ik meekon. We zijn eerst naar Phoenix Zoo geweest voor we savonds vertrokken.

Op zich wel een mooie zoo maar het was warm buiten en de meeste dieren lagen in een hoekje in de schaduw te maffen. Veel activiteit was er dus niet onder de dieren. Maar Yves en ik waren ook zo slap als een vod. De dieren hadden zich waarschijnlijk aangepast aan ons ;)
Veel meer valt er niet te vertellen over de zoo eigenlijk.

Toen we terugkwamen zijn we direct een auto gaan huren om die vroege avond te vertrekken naar Las Vegas, een rit van 5 a 6 uur. We zijn uiteindelijk pas rond half elf aangekomen in Vegas. We hadden goedkoop een kamer geboekt in de Stratosphere, het hotel in de grote toren die je ziet van ver. We hadden afgesproken met Thomas en Charlotte in ons hotel om op de strip een gokje te gaan wagen in de Bellagio. Maar we zijn uiteindelijk in drie casino's buitengegooid geweest omdat Thomas nog geen 21 was. En blijkbaar mag je er dan zelfs niet bijstaan ook al drink je niks en gok je niet. Uiteindelijk zijn we dan maar via een liquorstore naar de suite van Thomas gegaan in de Bellagio.

Daar hebben we uitendelijk een avond beleeft om niet te vergeten. Want drinkspelletjes spelen in een penthouse suite van de Bellagio met zicht op de Strip is niet iets wat je elke dag doet. Wat er nog allemaal gebeurd is verder die avond..tjah. What happens in Vegas, stays in Vegas e ;)

De dag erna zijn we uiteindelijk pas rond 15h weggeraakt uit het hotel en zijn we iets gaan eten in het Hard Rock cafe. Het duurde allemaal wat langer dan we hadden gedacht en na een snel bezoek in de Coco Cola store en de M&M's store moesten wij weer terug naar Mesa. Ik moest nl weer vliegen de dag erna en om 4h30 op school zijn. Yves heeft de hele rit gereden en ik heb een groot deel van de rit proberen te slapen. Na een snelle voorbereiding bij aankomst in de Springs en een 2tal uur slaap heb ik de dag erna nog kunnen vliegen. Ik was eigenlijk verbazend uitgerust. De vlucht was zelfs nog best leuk.

Omdat de temperaturen hier de laaste weken op het gemakske richting de 40 graden beginnen te gaan moet je wel eens wat verfrissing gaan zoeken. En het tubing seizoen is hier begonnen de 7e mei. Het stelt eigenlijk niet veel voor. Je gaat naar een locatie waar ze grote opgeblazen rubber banden verhuren, je stapt op een bus die je brengt naar de beginplek aan de salt lake river en dan leg je je op die band in de rivier en drijf je de rivier af naar een eindpunt waar een bus je weer oppikt om je terug te brengen naar het beginpunt.
Zo zijn we met een groep van 25 man afgelopen zondag dat gaan doen. Op een kwartier van hier kan je dat doen voor slechts 15 dollar. Een groep leuke mensen, frigoboxen vol bier en water, genoeg zonnecreme en een petje voor uwe kop, meer is er niet nodig om een zalige namiddag te beleven. We hebben uiteindelijk een uur of drie vier gedreven op die rivier en je bent verre van alleen daar, dus je leert nog wat nieuwe mensen kennen ook.

De avond is afgesloten geweest in de Outback Steakhouse waar ik meegegaan ben met Yves en nog een groep van 10 anderen om een beetje afscheid te nemen van Robin. Hij vertrekt ergens deze week terug naar Nederland. En ik was net op tijd terug van tuben met een grote honger dus dan is dat mooi meegenomen.

Oh ja, in verband met het vliegen (want daar ben ik toch voor hier), ik heb eindelijk mijn lange navigatie naar Lake Havasu kunnen doen, zij het wel na een tweede poging want de winden beginnen hier serieus ambetant te doen op sommige plekken vanaf de namiddag. En als ze me blijven inplannen in de late ochtend dan ga ik nog veel mogen cancellen.

Maar morgen sta ik weer gepland en het weer ziet er goed uit dus hopelijk kan ik deze fase snel achterwege laten en naar het volgende toestel gaan. In afwachting heb ik gisteren nog meegevlogen met de DA42 voor 3h met Thomas. Dat is het tweemotorig toestel waar ik op het einde ook mee ga vliegen. Uiteindelijk toch... maar het is wel een pracht van een toestel vanbinnen, en de sound is ook wel nice!

Update

Blijkbaar werd het nog eens tijd voor een update hier volgens sommige subtiele berichten ;)

Het is ondertussen 2 mei, sinds vandaag een heel ander Amerika volgens sommigen. Er is blijkbaar een of andere Osama bin Laden gedood en dat vinden ze hier wel leuk. Ik ben zelf nog niet echt verder geraakt dan de springs hier en het school dus ik kan niet zeggen hoe de sfeer hier is over dat feit.
Wat ik wel weet is dat ze in de McDonalds geen gratis McFlurry wouden geven omdat hij dood is. Dat noemen ze dan het Country of freedom enzo. :(

In verband met het vliegen, ik ben vandaag voor de derde dag op rij gecancelled. Ik moet normaal mijn long navigation doen naar Lake Havasu en Bullhead. Dat is een vereiste missie van minstens 300 nautical mile oftewel een 555km waarbij ik twee keer moet landen en een handtekening moet vragen als bewijs dat ik er geweest ben. Het probleem is dat het daar nogal eens fel kan waaien en dat was de laatste drie dagen dan ook het geval. Ik had dan ook voor vandaag een andere missie voorbereid als alternatief om toch niet weer aan de grond te blijven vandaag.
Dat is ook niet gelukt, het was overal goed weer en de winden binnen men limieten buiten het moment dat ik juist terug ga zijn hier. Dan moet het natuurlijk weer juist buiten men limieten liggen. Zucht...

Nuja, ik heb ook ontdekt dat ik vandaag voor de 11e dag op rij gepland ben geweest. Het maximum aantal dutydagen dat we mogen krijgen is 11 en dus heb ik een dag vrij gevraagd voor morgen. Ik heb wel van die 11 dagen maar 7 dagen gevlogen maar ik ben wel elke keer naar school moeten gaan om 4h en om 2h moeten opstaan voor men voorbereiding te maken. Het grootste deel van die dagen toch. Ik ben wel toe aan een dagje dat ik me kan uitslapen.

En blijkbaar heb ik sinds begin april nog maar 4 dagen gehad dat ik niet gepland ben geweest. Moest ik al die dagen ook gevlogen hebben dan zou ik nu al op de DA40 zitten. Maar moeder natuur beslist daar anders over vantijds...

Maar het kan soms snel gaan dus ik klaag niet echt. Ik vlieg liever elke dag zodat ik mijn achterstand wat kan verkleinen want ik sta ondertussen al een kleine maand achter op schema. Maar wij allemaal bijna dus ik ben niet alleen.

Hopen dat ik snel verder kan doen want ik wil hier niet veel langer zitten dan ik moet. Daarvoor mis ik die belgische juupkes, mijne eigen auto en vrienden/familie te veel voor. Maar ik zal het wel overleven ;)

Veel meer heb ik ondertussen niet te zeggen buiten dit dan: FORZAAAAAAAA RACING! (die pipo's gaan verdomme nog kampioen spelen als ik er ni ben e! ) Maar Mesa zal het geweten hebben als het ooit zover zal komen :p