Still in the US of A, still being fried in a Diamond

Het is al weer een tijdje geleden maar ik heb morgen weer een belangrijke checkvlucht voor de boeg dus heb ik iets nodig om even men gedachten te verzetten. Het is de check waar ze kijken of we in staat zijn om holdings te kunnen vliegen. Dit zijn een soort ovale circuits die je moet vliegen als je moet wachten om te kunnen landen of om een oplossing te vinden voor een bepaald probleem zonder ander verkeer te moeten omzeilen en ver weg te vliegen van een luchthaven. Klinkt gemakkelijk zo cirkeltjes vliegen boven een punt maar zo simpel is het allemaal niet. Ik ga je de details besparen maar er zijn drie manieren om zo een holding in te gaan en dan zijn er nog eens twee speciale manieren. En dit moet je allemaal snel kunnen bepalen en tijdens dit vliegen blijvend rekening houden met de wind want die komt elke keer van een andere kant gezien je moet ronddraaien.

Daar heb ik dus morgen een checkride van, en dit met onze chief flight instructor. Maar dat is in dit geval misschien wel een voordeel want hij zoekt niet de speciallekes eruit om je proberen te kloten om het cru te zeggen. Er zijn er die dat wel proberen te doen, of toch proberen. Nadeel is dat je niet zoveel kan doen op de grond om je er op voor te bereiden. Oefeningen maken, briefing nakijken, systemen nazien van het vliegtuig en dat is het bijna zowat. De rest heb je allemaal geleerd in de lucht met je instructeur.

Het is vandaag ook de Belgische nationale feestdag maar eerlijk gezegd is dat niet zo speciaal. We hebben al voor de 2e keer op rij geen regering, er is weer opschudding tussen vlamingen en walen maar er is 1 ding dat altijd gebeurt op die dag: Drash national! De regen ontbreekt zelden op 21 juli. Hier zouden we een keertje blij zijn met wat regen eerlijk gezegd. Sinds een week is het weer boven de 40 graden elke dag en weer lekker vochtig met onweerswolken rondom de vallei die nooit tot hier komen. Vorige week was het iets frisser rond de 39 graden maar toen was het ook droog, dat maakte het een pak dragelijker. Nuja, ik klaag er al lang niet meer over. Ik ben het een beetje gewoon geworden.

Sinds mijn laatste bericht is er het een en ander gebeurd. We zijn twee weken op rij naar Winslow geweest. Op zich is er niets aan dat dorpje waarvoor je naar daar zou gaan. Het is maar een scheet groot, het is in een vervallen staat, al proberen ze het wat op te knappen, en het ligt in de midden van de woestijn op drie uur rijden van Mesa. Maar mijn goede kamergenoot Ivo heeft op internet gevonden dat Winslow iets heeft wat ideaal is voor mensen die graag klimmen: een canyon met rivier waar je naar hartelust kan klimmen op rotsen opzij tot 15 a 20m hoog. Val je naar beneden val je in het water, geraak je boven dan spring je gewoon terug in het water en zoek je een volgende klimplek. Als je zot bent van klimmen zoals Ivo dan doe je het verticaal muurklimmen in vrije natuur, ben je niet zo zot klauter je gewoon ook op minder steile plekjes naar boven en spring je in het water. Heerlijk om te doen, en de plek waar heel Winslow zit op een warme dag. Zeker de moeite waard voor 3h te rijden. Ook als je onderweg een stukje hebt waar het maar 60' F (16'C)is ipv de gebruikelijke 110'F(43'C) hier in Mesa.

We hebben het een weekend gedaan voor de eerste keer en zijn toen ook blijven slapen daar in een motel voor slechts 37 dollar voor een nacht. Geen geld dus. Het weekend erna zijn we terug gegaan naar daar maar deze keer was Nelson zijn lief terug in Mesa met haar twee vriendinnen en dus zijn we met twee auto's terug gegaan. Wat deed het deugd om nog eens een paar dagen op te trekken met vlamingen, en meer bepaald vrouwelijke vlamingen! Meestal is het engels of frans dat er gesproken word onder de SFAers. Niet dat dat erg is maar ne keer vlaams spreken was wat ontspannender. Al is optrekken met de Nederlandse collega's van de NLS en KLS ook wel best leuk. En dat is er opvallend meer gebeurd de laatste week en een half. Gezellig toch!

Voor die vlaamse meisjes terug vertrokken is er hier nog een soort afscheidsfeestje geweest, supergezellig en leuk. Wij vinden het jammer dat ze weg zijn en zij vinden het jammer dat ze weg zijn moeten gaan. Maar duty calls, niet enkel voor ons maar ook voor hun in Belgie. Alweer een feestje dat we moeten doen als we terug zijn, dat wel. Het gaat druk worden als ik terug ben tussen het vliegen door. Veel te veel mensen waar ik een pintje mee moet gaan drinken...al heb ik wel wat schade in te halen. Bier is hier niet echt zo goed als thuis. Gelukkig zijn er nog die superouders die af en toe een pakketje opsturen van thuis.

Voor de rest zijn er nog wel wat dingen gebeurd, ik rij ondertussen voorlopig rond met de auto van Thomas om hem te verkopen tegen dat ik vertrek hier. Dus geen voetganger meer en direct met een van de dikste bakken van de Springs nu dus. Die andere dikke bak is toevallig ook van ons appartement. Toen ze nieuw waren hebben ze samen een kleine 130 000dollar gekost. En daar rijden wij hier nu mee rond hier...only in America!
Ik heb sinds gisteren ook een nieuwe instructeur voor de derde keer op de DA40. Mijn vorige is verhuisd naar de DA42 omdat er een instructeur gaat stoppen. Hopelijk heb ik hem wel weer terug op de DA42 binnenkort.

Niet veel nieuws te vertellen voor de rest vanuit Mesa...nog altijd heet, saai met momenten maar dan ook weer gezellig op andere momenten als je op stap gaat met collega's van de NLS en KLS. Ik ben voor de eerste keer in drie maanden nog eens in Scottsdale geraakt om uit te gaan. En het was voor de verandering ook nog eens plezant ook! Zeker als je de enige nuchtere bent tussen een hoop zatte mensen. Altijd plezier en grappige toestanden gegarandeerd!

Oh ja, ik heb mijn nachtsolo ook gedaan ondertussen, twee keer zelfs gezien ik de eerste keer net niet lang genoeg gevlogen had door men eigen stomme fout door de hobbs verkeerd te lezen. Nuja, wel gezellig geweest. Lekker zacht in het midden van de nacht...

Winslow...heerlijk om zwemmen, klimmen en ravotten zoals ne kleine!

Diamond 40 N997CA, het meest gevlogen toestel voor mij hier van de DA40 vloot, vlak voor mijn nachtsolo.

Mesa by Night...

Even wat verfrissing onderweg van Winslow...genieten gewoon!

Nog een fotootje van de HABOOB die in het nieuws is geweest. We moesten gewoon even de ramptoerist uithangen. 

Anotherone bites the dust! Klein zandstormpje...

Gisteren zijn we weer maar eens in het nieuws gekomen, en niet alleen hier maar blijkbaar ook in verschillende landen in Europa en waarschijnlijk over de hele wereld wel eventjes.

Er is namelijk een zandstorm getrokken over het Phoenix gebied hier in Arizona. Deze was de eerste van het seizoen en al direct een heel grote. Sommige spreken over de grootste in tientallen jaren, anderen zeggen dan weer dat er een tijdje terug nog wel een iets grotere was. Nuja, het was wel best groot en redelijk indrukwekkend om op je te zien afkomen. Het begon met een melding ervan op de ATIS, de permanente radiouitzending hier met info over het weer van het moment. En een tijdje later kreeg ook Mike van dispatch een telefoontje met deze melding.

We zijn dan met ons vier die op dispatch waren buiten gaan kijken en je zag in de verte het wel stilletjes aan naderen. Maar hoe dichter het kwam hoe sneller het naderde want dat ding had best wel een grote snelheid. We zijn op de ramp gaan staan en daar heb ik het ook gefilmd voor een klein stukje en foto's gemaakt. De mannen van onderhoud zijn plots ook naar buiten gekomen om de gustlocks te zetten op de vliegtuigen en om na te kijken of ze wel voldoende vastgemaakt waren. Want in zo een storm kunnen er snelheden tot 50 knopen zijn en normaal kunnen de flightcontrols vrij bewegen door de wind. Maar met die windsnelheden is dat gewoon vragen om schade.

Toen het ding zo goed als bij ons was ging het plots supersnel want we zijn zelfs nog gelopen naar de deur en op een paar seconden tijd was het van normaal licht naar pikdonker! Blijkbaar is de grote luchthaven van Phoenix ook een tijdje gesloten geweest wat me redelijk normaal leek. Want vliegtuigmotoren kunnen niet zo goed tegen zoveel stof. En zichtbaarheid nul is ook niet aan te raden, al is het wel mogelijk om zo te landen. Maar taxien naar de gate en de mensen die aan het vliegtuig dingen moeten doen erna naar buiten sturen in zo een weer is ook niet echt slim.