Zondagmorgen, 9h ben ik dus vertrokken met mijn rental Ford Fusion met de crappy gearbox. Gelukkig was de stereo wel dik in orde dus dat maakte al veel goed. Het was een tweetal uurtjes rijden tot Sedona maar hier is dat een peulenschil. Dat gaat weer wennen worden thuis, de files die je hier amper hebt.
In Sedona is het vooral genieten van het uitzicht en als je met wat meer bent kan je gaan wandelen. Maar omdat ik maar alleen was heb ik dat niet gedaan. Door de hitte en niet zo stabiele ondergrond kan je snel iets voorhebben en dan ben je liever niet alleen. Want GSM dekking is niet altijd vanzelfsprekend.
Na enkele stopbeurten om te genieten van het uitzicht en een kleine klimbeurt naar een kerkje in de rotsten ben ik naar de luchthaven van Sedona geweest. Jammer genoeg ben ik er nog niet geraakt met het vliegtuig maar dat hoop ik wel nog te doen voor ik hier weg ben. Het zicht is indrukwekkend en ideaal om even tot rust te komen en te genieten van de natuur hier. Zo dingen zie je niet snel in Europa.
Na Sedona ben ik via Cottonwood op gevoel wat verder beginnen te rijden en ben ik zo in Jerome terecht gekomen. Dat is een klein dorpje op de zijkant van een berg en het was vroeger een mijnwerkersdorpje. Begin jaren 1900 was er hier nl. een mijn in de berg en zo is dit dorpje ontstaan. Er was blijkbaar iets te doen in het dorpje maar door gebrek aan parkeerplek in de buurt en het gebrek aan zin om te ver te wandelen in 38'C ben ik gestopt bij een Ghost Town waar ik bij toeval op uitkwam.
Dit was een mijn die verlaten is maar waar een aantal mensen een soort attractie van hadden gemaakt om het zo authentiek mogelijk te laten als trekpleister met een grote verzameling oude voertuigen en wat oude huisjes zoals ze vroeger waren in de tijd dat de mijn nog open was. Je kon er zelfs zelf wat goud zeven uit zand zoals hier mensen het nog doen voor van te leven.
Na dit bezoek ben ik via een van de prachtigste wegen die ik hier al ben tegengekomen voor ongeveer 90mijl door de bergen en bossen verder gereden naar Wickenburg via Prescott. Het was de hele tijd bergop en bergaf en geen recht stuk langer dan 30m. De hele tijd bochten naar links en rechts. Echt heerlijk om te doen en prachtig om te zien.
Dat de temperaturen daar ook tot 23 graden waren soms was mooi meegenomen, even wat afkoeling voor mij want in Mesa is het altijd rond de 40 graden tegenwoordig. De airco af, raampjes open en wat chille muziek op dus en gewoonweg genieten. Jammer dat ik geen cabrio had deze keer want dan was het nog mooier om te doen daar.
Na een stop voor te eten in Prescott ben ik doorgereden naar Wickenburg en dan terug naar Mesa. Onderweg naar Wickenburg stel je je soms toch de vraag waar de logica zit van de snelheidsbeperkingen hier in de States. Op een baan van 3 of meer rijvakken in elke richting mag je soms maar 45Mph rijden terwijl je op een baan van 2 rijvakken zonder middenberm dan weer 65Mph mag rijden. Maar mij hoor je niet klagen, het is leuk om zo te rijden :p
Alleen die lange weg met om de km een stoplicht dat precies altijd op rood sprong voor mij tussen Wickenburg en Phoenix was er teveel aan.
Maar 600 mijl (965km) rijden op een tweetal dagen voor het plezier doe je thuis niet rap. Hier is dat niet meer dan normaal eigenlijk. Dat ga ik toch missen thuis. Want thuis betaal je je blauw aan tol en naft om nog maar te zwijgen van file's, slechte wegen en dergelijke.
No comments:
Post a Comment